Ağrı
Bir gönlün kıyısında akşam Son kuşlar da gitti Şimdi kim tarar saçlarımızı anne yerine Kim tutar içimizde sevinci Güneş ağrılar bırakarak geçiyor bahçelerden Göğsümüze çarparken sert duvarlar Biliyorum adını söylemek yasak Hayat ince bir hüzün renginde Karanfilsiz sürmeye mahkum Emanet bir rüya gibi giriyor geceme Şimdi ülkemizde sonsuz kış Ah dalabilsek biz de o beyaz rüyalara Acıları unutup koşabilsek sevince Oysa tutunduğum dallar elimde Ben yerdeyim Garip bir yalnızlıktır yaşanan Ürperten ve korkutan insanı Artık yağmur ıslatır korkularımızı Belleğimde yanlış kalmış bir anı gibi Yüzümde asılı kalır gülüşün Kuşlar kırar aynaları Sen nerde başlayıp nerde bittin Hep bir soru olarak kalıyorsun aklımda Şimdi son sevincimi bir ölüyle paylaşıp Öylece gireceğim geceye Oysa biz bu yolun başındaydık daha