MEKTUP (1) Kapılar kalmasın kilitli, Duvarlar kalmasın sağır ... Dilinde adım güzeldi, ey çocuk, Beni bir daha çağır ! Yazısı silinmiş, kağıdı sarı ... Mektubumu geri getirdi Dünya postaları. Yollar, yollar, kuş uçmaz yollar ... Denizler aşırı, dağlar aşırı ! Arama, düşünme, bakma, ağlama ; Artık ne şu var, ne bu var ... Gözlerde uyku ve göllerde Akmayı unutmuş bir su var !
Kayıtlar
İlk şiir...
Sen meydanlarda büyümüş çocuk caddelerde ve sokaklarda her söze açık Bir yapraktın belki Esen rüzgarlarca kımıldayan Her sabah Hayatın alışkanlıklarına karşı durarak En yakın ve uzak mesafeleri Birlikte tarayarak Başlarız güne Aşk ve ölüm iki yanımızda durur birlikte ve iç içe yürürler hayatın yokuşlarında Biri sonsuza kadar alıngan Diğeri cesur Sen meydanlarda büyümüş çocuk caddelerde ve sokaklarda her söze açık Bir yapraktın belki Esen rüzgarlarca kımıldayan Hava kararır ve gökyüzü Bütün yükünü boşaltırken üstümüze Unutulmuş bir zamandan Sesler ve sözler hatırlatan ellerinle Dikkatli ve tedirgin basıyorsun hayatın tuşlarına Sen hangi aşkları içinde taşıdın da Şimdi ölümün Yorgun tayını gözlüyorsun Kalabalıklardaydın sen Dudaklarında Başkaları için Sana ait olmayan Tebessüm provaları yaparken Ben seni Meydanlardan kitaplara çağırdım Antenler telefonlar zincirler tükenip biterken Toplu sesler çıkardım içimden Dağlarda yankılandı Meydanlarda uğuldadı da Sen duyma