Çağıran Benim Seni

Gel ve yalnızlığınla durul Kapıp koyverme koyu ellerini tapınağımdan Sessizce ölme Öleceksen uslu bir çocuk gibi Kurtar beni soytarılıktan Suskunluğum güzel gelir insanlara Belki acıbadem kırsam sokaklarda Daha inandırıcı olurdum birden büyümediğime Çuvaldızlar batırabilirim baldırlara Bakılmasın körpe gözlerime İhanetin gel-gitleri oturur gözbebeklerimde Eşgalin belirlenir tutuklanırsın Hapsolduğun halde canevlerime Uykunu böl ve gel Gel ve yalnızlığınla durul Esrarını yitirmiş tapınağımda Mutluluğu unut önce mutlu olacaksan Kalbini koy kalbime Kır vurduğun bütün kapıları sevgilim Onarılabilir yaralarımı okşa ve gir bu ıssız tapınağa.

İlhami Atmaca